برای خود یار بهتری باشیم-قسمت اول
زمان پیشنهادی مطالعه مطلب:6دقیقه
به دشواری می توان پذیرفت که کسی مرد یا زن به دنیا نمی آید بلکه تبدیل به مرد یا زن می شود.
این بر عهده ی من است که نه تنها تحولات احساسات خود را اداره کنم بلکه دریافت کننده ی خوبی نیز برای احساسات دیگری شوم، البته اگر این احساسات قابل پذیرفتن باشد.
اگر این فکر را بپذیرم که «من مسئول احساسات خودم هستم» بسیاری از رفتارها و افکارم تغییر خواهند کرد.
نگاهم نسبت به دیگران و خودم متحول خواهد شد.
البته پشتکاری شدید و صرف زمانی زیاد لازم است زیرا با یک عمر تلاش می توان برای خود یار و رفیق بهتری شد.
یار خوب خود بودن یعنی:
*درک این که تنهایی می تواند پرثمر و پربار باشد و سرچشمه ی آشنایی های بعدی گردد.
*تجربه ی این که آدم می تواند از مصاحبت خود کسل نشود و حوصله اش سر نرود.
*در مورد دیگری محدود نکردن نگاه خود به اولین استنباط و داشتن نگاه مهربان و مشوقی نسبت به خود.
*خارج شدا از سیستم خودمحروم سازی که از عدم شناخت نیازها و تمایلات ما ناشی می شود.
زیرا ما اغلب برای خود پدر و مادری سختگیر و پرتوقع هستیم که کم تر قادریم تشویق کنیم.
((تردیدی به دل راه ندهیم و دست های خود را به سوی بهترین جنبه های خود بگشاییم.))
یار خوبی برای خود بودن یعنی کامل تر شدن، نه با حذف یا جبران کردن کمبودها بلکه با وقع نگذاشتن و مراقبت نکردن از زخم های اطراف این کمبود.
زیرا اغلب خود ما هستیم که از رنج های مان که ناشی از کمبودهاست مراقبت می کنیم و آن را حفظ می نماییم. از آن جا که قادر نیستیم این کمبودها را در درون خود جبران کنیم در جای دیگری در جست و جوی آن برمی آییم.
مثلا از طرف مقابل خود توقع داریم که تر و خشک مان کند.
این حالت بقایای دوران کودکی ماست که طی سال های طولانی از شخص دیگری انتظار داشته ایم که به نیازهای ما برسد.
انگار که به طور ضمنی یا صریح می کوشیم تا دیگری را در خدمت ترس ها و خواسته های خود درآوریم و بدین طریق وابستگی دوران نخست عمر را به نحوی ادامه دهیم.
چنین وابستگی هایی منشأ بسیاری از تروریسم های ارتباطی در رابطه با پدر و مادر و همسر می گردد.
برای یار خوبی برای خود شدن باید این چهار نکته را در نظر داشت:
*بدانیم که هر رابطه ای از خود الودگی هایی ایجاد می کند پس بکوشیم که با این آلودگی ها به بهترین نحو روبه رو شویم و اداره اش بنماییم.
*تأثیرات و انعکاس پیام های دیگری را بر روی خود اداره کنیم.
*یاد بگیریم که اتفاقات، مشکلات یا دردسرهای هر روزه را با دید دیگری بنگریم.
*شخصا عهده دار برآورده کردن بسیاری از نیازهای مان شویم.
اداره کردن آلودگی اجتناب ناپذیر رابطه
همانگونه که دیدیم هر جسم زنده ای از خود ضایعاتی دفع می کند و اتفاقا همین ضایعات دلیل زنده بودن اوست.
اگر رابطه ای زنده باشد حتمأ ضایعاتی به وجود می آورد که مانند انگل اگر به موقع به آنها رسیدگی نشود باعث بیماری زندگی شخصی، اجتماعی و شغلی ما می شود.
این ضایعات چه هستند و از کجا می آیند؟ آنها به خصوص ناشی از و تفاهم هایی هستند که جزء لاینفک رابطه می باشند.
برای پرهیز از چنین هایی باید این موارد اخلال گر را در نظر داشت:
*آنچه من می گویم با آنچه او می شنود فرق می کند.
*من به چیزی که تصور می کنم شنیده ام جواب می دهم
شنیده ام جواب می دهم نه به آنچه او گفته است.
*حرف هایی را که شنیده ام به فراخور حسیات خود رمزگشایی می کنم….
بدون این که حسیات، رمزها و سیستم ارزشی طرفم را بشناسم.
*فراموش می کنم که اول باید مذاکره را با خودم آغاز کنم (با ترس ها، تمایلات،توانایی ها، محدودیت ها) و پس از آن به مذاکره با دیگری بپردازم.
*سعی می کنم باورها و اعتقادات خود را به خورد طرفم دهم.
*می خواهم متقاعدش کنم که نظرم درست است و خیر و صلاحش در انجام نظرات من است.
*می خواهم عوضش کنم…
گاهی نیز این ضایعات از سم هایی به وجود می آیند که قضاوت ها، انعکاس ها، مقایسه ها، انتظار رابطه ی یکسان دو طرفه و فاصله ها از خود در رابطه به جا می گذراند.
خلاصه هربار که می خواهم با کسی وارد گفت و گو شوم این خطر هست که تحت تاثیر قرار گیرم، مأیوس شوم، احساس عدم اعتماد کنم، یا مسرور شوم.
برای این که آلودگی ارتباطی را اداره کنم باید انتظاراتم را بر حسب اولویت و اهمیت طبقه بندی کنم.
توقعات زیادی و بی حد از اطرافیان باعث می شود که من آسیب پذیر شوم زیرا اگر پاسخی آن گونه که انتظار دارم بر آن ها نیابم سخت دل شکسته و سرخورده می گردم.
منبع:
گوش شنوا
(شهلا حائری)
مطالب مرتبط:
احساسات و هیجانات منفی انتخاب خودشماست
مجموعه ای از سخنان ارزشمند و الهام بخش
🙂 همراه ما باشید:
آدرس کانال تلگرام خانم دکتر الهام مبلیان
آدرس اینستاگرام خانم دکتر الهام مبلیان
معجزه ی روانشناسی وبلاگ شخصی صبا فدایی
78
