4+
برای خود یار بهتری باشیم-قسمت دوم
زمان پیشنهادی مطالعه مطلب: 5 دقیقه
((از طرفم توقع دارم که همه ی خواسته های من را برآورده کند بدون این که خودم از او مطالبه ای کنم.
اگر بین انتظارات من و پاسخ طرفم فاصله و ناهمخوانی باشد احساس خواهم کرد که به شخص من تعدی شده است و احساس خشم خواهم کرد و او را طرد خواهم نمود.
در نتیجه دایما نسبت به سایرین و حتی خودم احساس نارضایتی خواهم کرد.))
به راحتی پیش خودمان رفتاری را که دیگری باید داشته باشد مجسم و تعیین می کنیم و بدون این که او روحش هم خبر داشته باشد شخص مقابل را در نوع رفتار یا پاسخی محدود می کنیم که توقع داریم الزاما باید در برابر ما داشته باشد.
چنین تفکری مایه ی بسیاری از سرخوردگی ها و ناراحتی ها می شود که به دشواری جبران پذیر است.
زن جوانی از اهالی آمریکای لاتین می گفت:
((من عاشق این مرد هستم اما بهش نشون نمیدم.
زیرا زن هیچ وقت نباید عشقش رو به زبون بیاره.
احساسم رو مخفی میکنم ولی ته دلم بدم نمیاد خودش حدس بزنه…))
پس از ماه ها انتظار برای این که مرد پا پیش بگذارد سرانجام روزی دختر دل به دریا زد و عشقش را بروز داد.
مرد جوان هم جواب داد:
((من هم همین طور!)) و اولین کلمات این زن جوان در این رابطه ی عاشقانه ی نوپا کلمات سرزنش آمیز بود:
((خب پس چرا بهم نمیگفتی؟))
پس بهتر است بکوشم در انتظارات خود واقع بین تر،روشن بین تر و گزینشی تر باشم.
به خصوص باید بکوشم نرمش بیشتری داشته باشم.
زیرا توقع مشخص از آن چه باید باشد، و آن چه دیگری باید به من دهد مانع از این می شود که بتوانم آن چه را از او می رسد دریافت کنم و آن چه را که حقیقی و زنده است (هرچند مطابق خواسته ی من نیست) ببینم.
برای این که آلودگی ها را اداره کنیم و کاهش دهیم باید نخست به نحوه ی ارتباطات خود بیشتر دقت کنیم، به نحوه ی گوش کردن، به شکل تقاضاها، به واضح بودن پیام های مان، و به درک خود توجه بیشتری نماییم.
من به عنوان فرستنده ی پیام مسئول کیفیت شنیدنی هستم که در طلبش هستم.
چگونه تأثیرات پیام های شخص مقابل را اداره کنیم؟
این برعهده ی من است که تأثیر، انعکاس و احساسلتی را که کلام یا عمل دیگری در من برمی انگیزد اداره کنم.
در واقع ما در برابر بار منفی بعضی پیام ها کوچک ترین مصونیتی نداریم.
یک جمله ی ناچیز یا یک کلام عاطفی قادر است کاملا وجود ما را مسموم کند.
هریک از ما بارها این تجربه را داشته ایم که پس از گفت و گویی، زنگ تلفنی یا نامه ای، دچار احساس گنگ ناراحتی، تنش و حتی اضطراب گشته ایم که مانند اسید، ارگانیسم و افکار ما را طی ساعت ها و حتی روزها می خورد یا مسموم می کند.
قاعده ی کلی در چنین مواردی می تواند این باشد:
هرچه ارتباطات بدتر است به جای فاصله گرفتن و قطع رابطه، بیشتر باید کوشید رابطه را زنده نگه داشت، یعنی بیشتر گوش فرا داد، توجه کرد، و ذهن باز داشت.
می توانم از آن کسی که آزرده ام کرده است بخواهم که حرف و پیام اولیه اش را تکرار کند، که آن را با کلمات دیگری بیان کند.
شاید به این طریق به او امکان دهم که کلماتی مناسب تر با افکارش بیابد، که موضع خود را شفاف تر بیان کند.
همین طور می توانم آن چه را که از حرف هایش شنیده و درک کرده ام تکرار کنم، تا خوب متوجه شوم او دقیقا چه می خواست بگوید.
زیرا به نسبت آسیب پذیری (مثلا نازک دلی بیش از حد) و ظرفیت هایمان می توانیم بد متوجه شویم، یا شاید هم طرف مقابل منظورش را به خوبی بیان نکند.
((وقتی بهم گفت که رابطه ی ما مسلما زیاد طول نخواهد کشید گمان کردم که می خواهد فاصله بگیرد و من را از خود براند.
سال ها بعد پی بردم که او با این کلمات عدم اعتماد و ترس هایش را بازگو می کرد.
همچنین برعکس می خواست بگوید که در آرزوی رابطه ای محکم و با ثبات است.))
قدرتی که ما در اختیار داریم و خیلی کم از آن استفاده می کنیم بیان و تکرار چیزی است که شنیده ایم.
به راحتی پیش خودمان رفتاری را که دیگری باید داشته باشد مجسم و تعیین می کنیم و بدون این که او روحش هم خبر داشته باشد شخص مقابل را در نوع رفتار یا پاسخی محدود می کنیم که توقع داریم الزاما باید در برابر ما داشته باشد.
چنین تفکری مایه ی بسیاری از سرخوردگی ها و ناراحتی ها می شود که به دشواری جبران پذیر است.
ادامه دارد…
منبع:
گوش شنوا
(شهلا حائزی)
مطالب مرتبط:
فرکانس ارتعاشی تان را تغییر دهید
مجموعه ای از سخنان ارزشمند و الهام بخش
🙂 همراه ما باشید:
آدرس کانال تلگرام خانم دکتر الهام مبلیان
آدرس اینستاگرام خانم دکتر الهام مبلیان
معجزه ی روانشناسی وبلاگ شخصی صبا فدایی
66
