ساختن بچه ها
از آنجا که مهم ترین قسمت های شخصیت در زمان کودکی ساخته می شود، بد نیست کمی هم از چگونه ساختن بچه ها صحبت کنیم.
نخستین آجر های این ساختمان، همان تعلیمات و توجیهات و استدلال ها و ضوابط تنبیهات و تحسین ها و اطلاعات «چطوری باید» والدی است که انسان کوچک در «والد»ی ضبط شده در ذهن خود بزرگ می شوند باید پرسید والدین چه می توانند بکنند که این مجموعه تجربیات درونی شده تا حد امکان برای کودک زندگی ساز باشد؟
والد خوب بودن یعنی چه؟
به نظر ما والدین بر سه نوع اند:
۱)آن ها که نیتشان خوب است و خوب هم عمل می کنند.
۲)آن ها که نیتشان خوب است، اما بد عمل می کنند (به دلیل نداشتن اطلاعات کافی، فقدان بینش لازم، بی برنامه بودن، وقت نداشتن، یا دلمشغولی های خودشان).
۳)آن ها که نیتشان خوب نیست و خوب هم عمل نمی کنند.
پیشنهاد های زیر آرمان هایی است که از شما می خواهیم آن ها را با در نظر گرفتن شرایط ویژه ی خانواده ی خود، مورد توجه قرار دهید.
برای بسیاری از ما عمل کردن به آرمان ها یک چیز است و اصلاً آرمان نداشتن چیز دیگر.
بنا بر این پیشنهاد های زیر را به عنوان راهنمایی های مطلوب ارائه می کنیم تا بتوانید کوشش های خود را با آن بسنجید.
آگاهی:
برن می نویسد:«انسان آگاه زنده است-چون می داند چه احساسی دارد و در چه زمان و مکانی زندگی می کند.
می داند چه احساسی دارد و در چه زمان و مکانی زندگی می کند.
می داند بعد از آنکه مرد و زیر خاک رفت درخت ها هنوز باقی خواهند بود.
ولی او دیگر نیست که ان ها را تماشا کند.
بنا بر این می خواهد امروز تا آنجا که امکان دارد از دیدن آن ها لذت ببرد.
بچه ها را نیز همینطور ببینید.
ببینید که واقعاً که هستند و چه هستند.آنها را موجوداتی بدانید با ارزش بی انتهای
انسانی
این است معنای آگاهی داشتن از بچه ها.
قدم بعدی پذیرفتن ان ها است بی هیچ قید شرطی حتی اگر بچه در اغاز شرایطی را پذیرفت که از نظر خودش برای تأیید شدن از طرف شما بود، شما میتوانی با رفتار های مکرر و رفتار هایی که مبین عشق بی قید و شرط شما نسبت به او است، این حالت نا مشخص اولیه را از بین ببرید. همه ی بچه ها به این امر که بدانند کسی پشتیبان آن ها ست،نیاز دارند.
یکی از دلایل وجودی والدین همین است.
اگر بچه ها از دلایل وجودی والدین خود اطمینان داشته باشند، می توانند از هولناک ترین رویداد ها جان سالن به در برند.
صداقت
والدین خوب به بچه هایشان دروغ نمی گویند.
البته شاید بتوان در زمانی که بچه ها هنوز خیلی کوچک هستند با ندادن اطلاعاتی که نمی توانند بفهمند، از آن ها حمایت کرد.
صریح صحبت کردن
بچه ها هم مثل بزرگ تر ها هستند به همین دلیل قبل از صحبت کردن با آن ها نیز باید اول فکر کنیم و بعد سنجیده حرف بزنیم.
لازمه ی یک والد خوب بودن،بیان مطالب به طور ساده و بدون ابهام به منظور گیج نشدن کودک است.
مهم ترین پیام های صریح که قبلاً هم ذکر کردیم عبارتند از:
۱)تو می توانی مشکلات را حل کنی، ۲)تو می توانی فکر کنی، ۳)تو می توانی کارها را خودت انجام دهی.
ثبات قدم
ثابت قدم بودن به معنای خشک و جزمی رفتار کردن نیست.
تحجری احمقانه از آن نوع که امرسون آن را «لولو خورخوره ی ذهن های کوچک» می نامید، باید تغییر کند.
والدینی که متوجه اشتباهشان می شوند در موردی اشتباه فکر کرده اند و بعد تغییر عقیده می دهند باید صادقانه رفتار کنند و موضوع را به بچه هایشان توضیح بدهند.
امید
والدین خوب مشکلات را حل می کنند و اگر نتوانند، دست کم ایمان دارند که به قول معروف جوینده یابنده است.
تکرار
بچه ها عاشق تکرار هستند، تکرار همان قصه های دلنشین، تکرار همان بازی های دفعه قبل، یا تکرار هرگونه مراسمی که خودشان نیز در آن شرکت داشته اند.
قدرت یادگیری با تکرار دو چندان می شود.
سنت
سنت یکی از قوی ترین انگیزاننده ها در سراسر زندگی است.
سنت به وسیله ی «والد» از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.
چه زیبا چهره ی شاد کودکی که به همبازی های خود می گوید:«من و خانواده ام…» (هر سال برای سال نو خانه ی مادر بزرگم جمع می شویم.)
چگونگی انجام آداب و رسوم در «والد» ضبط می شود، ولی لذت آن از موهبت های «کودک» است.
پیشبینی
در انتظار فرارسیدن چیزی بودن هم می تواند لذت بخش باشد، و سنت ها این امر را امکان پذیر می کنند.
قواعدی وضع کنید که به بچه ها فرصت استراحت بدهد یکی از قواعد حک شده در «والدِ» من این است: «یکشنبه ها کار بی کار».
من هنوز هم از یکشنبه برای من روز استراحت بود و هنوز هم هست.
اعمال ما بیانگر نظام ارزش های ماستوقتی که رفتار ما بیش از گفتار ما بر بچه ها اثر می گذارد، اگر به خشونت اعتقاد نداریم باید هنگام پخش یک برنامه ی پر از زد خورد و خشونت تلویزیون را خاموش کنیم،یا دست کم کانال را عوض کنیم.
خوشرویی
خوشرویی و شوخ طبعی نیز بیانگر ارزش ها ست.
ظرافت طبع
خانواده هایی که از ته دل می خندند کمتر از خانواده های همیشه جدی و دلمرده دل درد می گیرند.
توقعات
وقتی از بچه می خواهید به شما کمک کند یعنی اینکه او می تواند کارانجام دهد.
همیشه حاضر بودن
نه تنها لازم نیست بلکه درست هم نیست که همه مشکلات بچه ها را ما برایشان حل کنیم.
اما آمادگی برای گوش دادن به حرف آن ها، هم لازم است و هم درست.
گاهی اوقات والدین باید تصمیم بگیرند، و گاهی اوقات خود بچه ها.
نکته ی مهم آگاه بودن است و اگر پدر و مادرحاضر نباشند به حرف بچه خود گوش دهند، چگونه می توانند از وضعیت او آگاهی پیدا کنند.
برنامه ریزی خانوادگی
خانواده ها معمولاً وقتی شروع خوبی دارند که زن و شوهر قبل از بچه دار شدن به آنچه می خواهند خانواده شان در آینده باشد،فکر کنند.
برنامه ریزی مطلوب برای خانواده باید قبل از ازدواج صورت بگیرد.
منبع: کتاب ماندن در وضعیت آخر
نویسنده: امی ب.هریس/تامس ای.هریس
مطالب مرتبط:
همراه ما باشید:
آدرس اینستاگرام دکتر الهام مبلیان
گردآورنده: حورا دهدشتی
131
