6+
در آغوش گرفتن و دست دادن
زمان پیشنهادی مطالعه مقاله: 10 دقیقه
لمس، از ضروریات است و چه بسا می تواند افکار و احساساتمان را چنان به دیگران منتقل کند که واژه ها نمی توانند.
مادری که دست دخترش را می گیرد و او را در اولین روز مهد کودکش همراهی می کند.
پدری که پسر گریانش را، که از دوچرخه افتاده و زانویش زخمی شده، بلند میکند و محکم در آغوش می گیرد.
همسری که پس از روز کاری سخت شوهرش، با عشق و ملاطفت پشتش را مشت و مال می دهد.
آآغوش تسلی بخش یک دوست خوب، در لحظه ای که خبری بد دریافت کرده اید.
نشان داده است که درمان پوستی در فقدان تماس یا به اصطلاح علمی، «حرمان پوستی» به ما لطمه می زند.
تحقیقات نشان داده است که درمان پوستی در بروز مشکلات عاطفی-احساسی، اختلال رشد و جسمی، و تضعیف سیستم ایمنی، نقش دارد.
اگر کمی درنگ کنید و درباره ی آنچه می خواهیم بگوییم، بیندیشید، به اهمیت موضوع پی می برید.
سرتاسر بدن شما پوشیده از اندامی است که اختصاصا برای، برخورداری از لمس طراحی شده است:
پوست، وسیع ترین اندام بدن، و جایگاه هزارانهزار گیرنده ی لمس، فشار، درد، سرما و گرماست.
زنان دست کم ده برابر بیشتر از مردان به لمس حساس اند.
در نتیجه، بسیار سریع تر به آن واکنش نشان می دهند.
با این وجود، تفاوت های میان دو جنس، بسیار پی از آن است که بتوان با شاخص آماری ساده ای بیانش کرد.
تفاوت در میزان حساسیت به لمس، از بدو تولد در ساختار خلقتی مرد و زن نهادینه شده است و از همان ابتدا بر رشد و تکامل عصبی-شناختی نوزادان اثر می گذارد.
از آنجا که نوزدان دختر به لمس بسیار حساس ترند، واکنش هایشان به جزئی ترین تماس ها هم قطعا قوی تر از پسران است.
به علاوه عمق، و میزان تأثیرپذیری گیرنده های لامسه ی ما به شدت تحت تأثیر هورمون اکسی توسین است.
اکسی توسین، میل به لمس را بیشتر می کند.
این هورمون در مادران، به هنگام زایمان و در دوره ی شیردهی، به مقدار فراوان ترشح می شود.
درعین حال در روند پرورش و بزرگ کردن فرزندان هم، این هورمون در پدر و مادر ترشح می شود.
پند پرمغز:
از همان دوران نوزادی، حساسیت دختران به لمس، بسیار بیشتر از پسران است.
نوازشی ملایم و محبت آمیز تأثیر به سزایی در افزودن بر پیوند عاطفی میان افراد دارد.
در نوازش کردن فرزندانتان سخاوتمند باشید.
زیرا نشان دادن علاقه و محبتتان، برای رشد و تکامل آنها ضروری است همچنین، پیوند عاطفی میانتان را استوارتر می کند.
وقتی مرد و زنی به یکدیگر علاقه مند می شوند، همچنین پس از از ازدواج هنگام نزدیکی، در بدن هر دو، اکسیتوسین آزاد می شود.
غالبا اکسی توسین را ماده پیوند و تعهد می نامند زیرا از عمده وظایف آن، افزودن بر میزان اعتماد، کاستن از ترس و استوار ساختن پیوندهای عاطفی است.
اکسی توسین تعدیل کننده ی عصبی است بدین معنا که تأثیر کلی خاطرات را بیشتر با کمتر می کند.
همچنین کمک می کند که خاطرات بد به خاطرات خوب تبدیل شوند.
پس به معنای واقعی کلمه باعث ایجاد تغییر در مغز می شود.
مرد و زن نه تنها لمس را به گونه ای متفاوت از یکدیگر حس می کنند، بلکه مغزهایشان هم آن را به شکلی متفاوت تفسیر می کند.
پند پرمغز:
آقایان، وقتی خانم ها دور هم جمع هستند، یکدیگر را بغل می کنند و خیلی به هم می چسبند زیرا این طوری خلق شده اند.
نگران نشوید، کاملا طبیعی است.
برای مردان، تماس بدوا از طریق دست ها برقرار می شود مثلا دست دادن.
اما زنان تمایل دارند احساسات بیشتری نشان بدهند و تمایل دارند به روشهای دیگری ابراز احساسات کنند.
یعنی چیزی بیش از دست دادن صرف؛ مثلا در آغوش گرفتن یا بوسیدن.
مطمئنم تعجب نخواهید کرد اگر بدانید:
تحقیقات نشان می دهد وقتی یکی از این گفت و گو زن باشد، از لامسه استفاده ی بیشتری می شود تا وقتی که هر دو طرف گفت وگو مرد باشند.
پند پرمغز:
خانم ها و آقایان، لمس کمکتان می کند تا فرایندهای ذهنیتان در راستایی مثبت جریان یابند.
اما اگر می بینید میزان تسلی یافتن، و نحوه ی ابراز احساساتتان دیگر متفاوت است، شگفت زده نشوید.
هیچ اشکالی در کار نیست.
بر پایه ی تحقیقات انجام شده:
زنان در مقایسه با مردان در همه ی قسمت های بدنشان به درد واکنش سریع تر، و به فشار حساسیت می دهند.
چنین به نظر می رسد که آستانه ی درک کردن ارتعاشات در کف دست، در مرد و زن است.
جای تعجب نیست اگر به نظر می رسد زنان بیشترین میزان حساسیت به لمس را در اواسط دورهی ماهانه شان دارند.
اگر پدر یا مادر هستید، می دانید بچه ها چه قدر دوست دارند در آغوش گرفته شوند.
تحقیقات نشان می دهد که این نیاز نه فقط در فطرتشان قرار داده شده است، بلکه برایشان مفید است.
بچه ها هر قدر بیشتر در آغوش گرفته شوند و نوازش شوند، برای رشد و تکامل عاطفی، احساسی و ذهنی، و پرورش عزت نفس شان مفیدتر است.
زنان طبیعتا تمایل بیشتری به نوازش شدن دارند اما مردان هم به لمس آگاهانه و سالم واکنش خوبی نشان می دهند.
ما چه مرد باشیم و چه زن، سلول های عصبی شگفت آوری را در بالا و طرفین مغزمان داریم به نام سلول های عصبی آینه ای.
متخصصان علوم اعصاب پی برده اند که این سلول های عصبی آینه ای نقش بسیار جالب توجهی در انعکاس یافتن عملکردها، عواطف و احساسات دیگران در آینه ی مغز ما بر عهده دارند.
این ((تصویر آینه ای))، مکانیسمی است قدرتمند برای درک کردن حالت های عاطفی-احساسی دیگر افراد، که ما را در ابراز همدلی، همدردی، و دلسوزی تواناتر می کند.
برای مثال، وقتی قصد می کنید کسی را در آغوش بگیرید، همه ی این نورون های برانگیخته می شوند.
فعالیتشان را در بخش مشابهی از مغز هر دو نفر می کنند.
هم شما که می خواهید او را در آغوش بگیرید، هم او که قرار آغوش گرفته شود.
مردان بیشتر به ارتباط بصری واکنش نشان می دهند و زنان بیشتر به لمس شدن.
به همین سبب، مردان با دیدن کسی که گریه می کند یا آشکارا دستخوش احساسات شده است، انگیزه می یابند تا او را در آغوش بگیرند.
اما زنان غالبا نخست او را در آغوش می گیرند و سپس گریه می کنند، می خندند، لبخند می زنند، و احساساتشان را ابراز می کنند.
پند پر مغز:
آقایان، وقتی با همسرتان به سینما می روید، دست هایش را در دست بگیرید.
وقتی برآشفته و ناراحت است، لمس، راهی فوق العاده برای آرام کردن اوست.
انعکاسی از دلواپسی یا دلخوری شما_هرکدام که در فکرتان باشد_در آینه ی مغز او خواهد افتاد.
پس صرف تصمیم گرفتن به لمسی محبت آمیز، باعث آزاد شدن اندورفین ها و اکسی توسین (مواد شیمیایی ((پیوندعاطفی مثبت))) می شود و سلول های عصبی آینه ای را فعال می کند.
خانم ها، لمس برای همسرتان یک معنا دارد و برای شما معنای دیگری.
دیدگاه او به لمس، دیدگاهی جسمانی است، اما درک و دریافت شما از لمس، بسیار عاطفی_احساسی است.
اگر همسرتان به اندازه ی دوستان هم جنستان ابراز احساسات نمی کند، معنایش این نیست که علاقه یا توجهی به شما ندارد.
منبع:
کتاب چه کسی مغز تو را خاموش کرد
(دکتر شادی جهرانی)
مطالب مرتبط:
128
