بهترین ترانه سرایان نسل جوان

در بین شاعران، همیشه ترانه سرا ها امکان شهرت بیشتری دارند.

شاید یکی از مهمترین تفاوت ترانه سرایان با شاعرانی که در قالب های دیگر شعر می گویند این است که راه شهرت و محبوبیت آنها ساده تر است.

البته درست است که رقابت بین این گروه هم وجود دارد.

مهرزاد امیرخانی:

مهرزاد امیرخانی (متولد ۱۴ شهریور ۱۳۶۲ در تهران) شاعر، ترانه سرا و خواننده ایرانی است.

همکاری او با مرتضی پاشایی در زمینه موسیقی پاپ شکل گرفت.

آشنایی مهرزاد امیرخانی و مرتضی پاشایی در سال ۱۳۸۶ در شرکتی که او قرارداد ترانه سرایی و مرتضی قرارداد آهنگ سازی و خوانندگی داشت شروع شد.

اولین ترانه مهرزاد به نام «آدم آهنی» را مرتضی در این شرکت خواند.

از سال ۱۳۸۹ شروع به انتشار آهنگ‌ ها در اینترنت کردند.

امیرخانی و پاشایی در سال ۱۳۹۱ با انتشار آهنگ و آلبوم «یکی هست» با ترانه‌ های مهرزاد امیرخانی و آهنگسازی و اجرای مرتضی پاشایی به شهرت رسیدند.

همکاری این تیم هنری در ۲۳ آبان ۱۳۹۳ به علت درگذشت مرتضی از سرطان معده در ۳۰ سالگی به پایان رسید.

آلبوم «اسمش عشقه» در سال ۱۳۹۴ با ترانه‌ های او و صدای مرتضی پاشایی پس از مرگ مرتضی منتشر شد.

بالغ بر بیش از پنجاه ترانه از مهرزاد امیرخانی توسط مرتضی پاشایی اجرا شده‌ است.

سابیر هاکا:

سابیر هاکا با نام اصلی صابر قبادی اهل کرمانشاه است.

«سابیر» تلفظ کردی «صابر» است و اینکه چرا نام خانوادگی اش را تغییر داده هم خواندنی است:

«اوایل که انجمن شعر می رفتم مرا با نام قبادی می شناختند.

کرد ها و لر ها در مورد نقد شعر خیلی سخت گیرند و از آن سرسری نمی گذرند.

از یک طرف به شدت تشویق می شدم از طرف دیگر با شعرم برخوردی ستیزه جویانه می شد.

اسمم را عوض کردم به امید اینکه این قضیه حل شود.

بعد از اینکه اسمم را عوض کردم، یکی از همان هایی که در شهرستان همیشه با من دعوا داشت به من گفت اگر می خواهی شعر کارگری بگویی مثل این یارو «سابیر هاکا» شعر بگو.

نمی دانم اهل کجاست ولی خوب شعر می گوید.

بعد هم شعر «شاه توت» را برایم خواند.

در واقع همان طور که خودش به درستی اشاره می کند، همه چیز از شعر «شاه توت» شروع شد.

این شعر عجیب و تاثیرگذار، شهرتی برای سابیر هاکا به ارمغان آورد که بعید است دیگر شبیه آن را تجربه کند.

این شعر در قالب پیامک دست به دست چرخید.

در وبلاگ ها و سایت های علاقه مندان شعر نقل شد تا جایی که حتی اهل فرهنگ هم گاهی آن را به عنوان شعر نمونه ساده اما قدرتمند مثال می زدند:

«تا به حال/ افتادن شاه توت را دیده ای؟/

که چگونه سرخی اش را/ با خاک قسمت می کند/

[هیچ چیز مثل افتادن دردآور نیست]/

من کارگرهای زیادی را دیدم/ از ساختمان که می افتادند/

شاه توت می شدند.»

«هاکا» در کردی یعنی «هر لحظه احتمال دارد».

او اولین کتابش را با عنوان «می ترسم بعد از مرگ هم کارگر باشم» در سال 92 منتشر کرد.

این مجموعه کتابی بسیار قدرتمند بود؛ تجربه ای که در کتاب دومش با نام «دوری مثل آخرین طبقه یک ساختمان» هرگز تکرار نشد.

نیلوفر لاری پور:

نیلوفر لاری پور با ترانه های شادمهر عقیلی به شهرت رسید.

حدود 28 ساله بود که آلبوم «مسافر» این خواننده در ایران منتشر شد و نام ترانه سرا بر سر زبان ها افتاد.

شادمهر آن روز ها اقبال عجیبی بین علاقه مندان موسیقی پاپ داشت.

شادمهر چندین ترانه دیگر هم از لاری پور خواند.

«آسمونی»، «نگاه پنجره»، «غریبه»، «پر پرواز» و …

در واقع نیلوفر لاری پور در آستانه سومین دهه از زندگی اش به شهرتی رسیده بود که عموم اهالی هنر و موسیقی او را می شناختند.

مردم هم ترانه هایش را با صدای شادمهر عقیلی شنیده بودند.

بعدها علی لهراسبی و بهروز صفاریان هم ترانه هایی از او خواندند تا به شهرتش اضافه شود.

به خصوص یکی از ترانه های آلبوم «ماندگار» شاید بیشتر در ذهن همه مانده باشد.

وقتی زنده یاد ناصر عبداللهی خواند:

«یه زخم کهنه روی بالم/ یه آسمون که چشم به رام نیست…»

این آلبوم سال 85 منتشر شد و لاری پور اواسط دهه سوم از زندگی اش به سر می برد اما همانطور که گفته شد پیش تر به شهرت رسیده بود و هر چه خوانندگان بیشتری سراغ آثارش می رفتند، در روند حرفه ای اش هم تاثیر بیشتری داشت.

شاید یکی از مهمترین تفاوت ترانه سرایان با شاعرانی که رد قالب های دیگر شعر می گویند این است که راه شهرت و محبوبیت آنها ساده تر است.

البته درست است که رقابت بین این گروه هم وجود دارد اما شاعری که تنها باید دل به انتشار کتابش، آن هم در این وضعیت بازار کتاب ببندد قطعا کاری بسیار دشوارتر پیش رو دارد.

کامران رسول زاده:

شهرت تمام شاعران یا ترانه سرایان به یک شکل نبوده است.

قطعا اگر در این حوزه کسی آلبومی هم به بازار فرستاده باشد و دستی در خوانندگی داشته باشد، شهرتش به مراتب بالاتر خواهد رفت.

به خصوص عامه مردم بیشتر با همراهی شعر و موسیقی، شاعر را خواهند شناخت تا شعر یا ترانه محض.

کامران رسول زاده هم از این دسته افراد است.

او متولد چهارم اسفند ماه 1356 در تهران است.

از سال 75 هم زمان با پذیرفته شدن در رشته مهندسی نرم افزار، موسیقی سنتی و شعر را آغاز کرد.

به دلیل علاقه شخصی و آشنایی که با قیصر امین پور داشت با خانه شاعران آشنا شد و از این طریق وارد فضای جدی تری از شعر و ترانه گردید.

نزد استاد جواد جواهری، اصول آواز سنتی و ردیف آواز ایران را تا دوره پیشرفته گذراند و یک دوره تئوری موسیقی هم نزد آقای شهرام مظلومی تا دوره هارمونی طی کرد و سپس به شناخت و ساخت ملودی پرداخت.

آلبوم «بی سرانجام» اولین مجموعه با ترانه ها، ملودی ها و به خوانندگی اوست که در اوایل زمستان 1387 به بازار عرضه شد.

آلبوم «بهانه» نیز دومین آلبوم او بود که منتشر شد اما شاید شهرت چشمگیر این شاعر به آلبوم «چشمات» برگردد؛ ترانه ای که یکی از خوانندگان آن سوی آب خواند و به سرعت بین مردم پیچید.