سالروز رحلت پیامبر اکرم (ص) و شهادت امام حسن (ع)
امروز بیست و هشتم ماه صفر است.
روزی که پیامبر اسلام با مسلمین وداع کرد.
آری، امروز روز غم است و آسمانیان و زمینیان همه با هم اشک میریزند .
در این روز جهان شاهد سالگرد رحلت بزرگترین انسانی که بشریت به خود دیده بود،است.
بیاییم در زندگیمان کمی از انسانیت این پیامبر بزرگ را خرج کنیم.
انسان بودن را یاد بگیریم،عشق بورزیم، مهربانی را به هم هدیه بدهیم و دوست داشتن را یاد بگیریم.
امام حسن(ع) در هفت سالگی، به مسجد میرفت، و پای منبر رسول خدا(ص) مینشست.
و آنچه در مورد وحی، از آن حضرت میشنید، به منزل، باز میگشت و برای مادرش فاطمه ی زهرا نقل میکرد.
( به این ترتیب که همچون، یک خطیب، روی متکائی مینشست، و سخنرانی می نمود، و در ضمن سخنرانی آنچه از
پیامبر(ص) فرا گرفته بود، بیان میکرد) .
حضرت علی(ع) هر گاه وارد منزل میشد و با فاطمهی زهرا(علیها سلام) سخن میگفت؛
در مییافت که فاطمه(علیها سلام) آنچه از آیات قرآن، نازل شده، اطلاع دارد.
از او پرسید: «با اینکه شما در منزل هستید، چگونه به آنچه که پیامبر(ص) در مسجد بیان کرده آگاه هستی؟!».
فاطمه ی زهرا(علیها سلام) جریان را به عرض رساند، که این آگاهی، از فرزندت حسن(ع) به من انتقال پیدا مییابد.
روزی علی(ع) در خانه مخفی شد. حسن(ع) که درمسجد، وحی الهی را شنیده بود، وارد منزل شد.
و طبق معمول، بر متکا نشست، تا به سخنرانی بپردازد، ولی لکنت زبان پیدا کرد، حضرت زهرا(علیها سلام) تعجب نمود!
امام حسن(ع) به مادر عرض کرد:
« تعجب مکن، چرا که شخصی بزرگ، سحن مرا میشنود، و استماع او مرا، از بیان مطلب، بازداشته است»
در این هنگام حضرت علی(ع) از مخف یگاه خارج شد و فرزندش حسن را بوسید.
حضرت خیر النسا امشب سه جا دارد عذا گاه میگوید پدر،گاهی حسن،گاهی رضا
حال دل امروز مسلمین غمگین ست.
بغض ها در گلو گره خورده و اشک ها از گونها سرازیر میشود.
امام حسن علیه السلام که راه سعادت را،راه زندگی را،به انسان ها آموخت فرشته ی زمینی بود؛
که حال از داشتن چنین فرشته ای محرومیم.
همه ما انسان ها از کسی الگو میگیریم و یک نفر را قهرمان زندگی خود رقم میزنیم.
حتی اگر آن شخص کنارمان هم نباشد باز هم برای ما ارزشمند است.
بیاییم از امروز صبوری را، فروتنی را، راستگویی را از این بزرگوار بیاموزیم.
و اگر کمی آنها را در زندگیمان به کار گیریم،جهان قشنگ تر خواهد شد.
دروغ گویی و ریا کاری از بین میرود و اعتماد ها دوباره شکل میگیرد و طعم خوش زندگی را میچشیم.
مگر چقدر میشود در این دنیا زنده ماند، مگر چقدر میشود با این صفات زندگی کرد، همه ی ما رفتنی هستیم.
پس چرا نخواهیم دنیامان را قشنگ تر و زیبا تر نشان دهیم؟
چرا خودمان حال خوب به هم دیگر هدیه ندهیم؟
خدایا در این روز غم انگیز که دلها همه خون میگریند با دلهایی شکسته از تو میخواهیم که ما را در این راه یاری کنی.
مطالب مرتبط:
ارببعین حسینی از بعد روان شناخنی
آیا عذاداران محرم افسرده هستند؟
همراه ما باشید:
آدرس کانال تلگرام خانم دکتر الهام مبلیان
آدرس ایستاگرام خانم دکتر الهام مبلیان
نویسنده: نوشین عسگری زاده
117
نظرات