کل کل های زن و شوهری داستان بیست و یکم
زمان پیشنهادی برای مطالعه این مقاله: 10 دقیقه
در آشپزخانه مرد از زن می پرسد: “ناهار چی داریم؟”
زن در حال چیدن بشقاب ها روی میز می گوید:
“فکر کنم همسایه ها هم فهمیدن که ما امروز قرمه سبزی داریم.”
مرد چینی به بینی اش می اندازد:
“جداً؟ بوش به همه چیز شبیه به جز قرمه سبزی. انگار آش پختی!”
زن با خونسردی می گوید:
“عطر و بو که دلیل نمی شه؛ طعمش مهمه.”
مرد: “اون که آره. اما اگه من این غذا رو پخته بودم … .”
زن حرفش را قطع می کنه:
“بعله میدونم، عطر و بوی غذای شما همه محله را بر می داشت. اما فعلا من این غذا را پختم.”
مرد تکه ای نان از سفره برمی دارد و گاز می زند:
“اما میگم، اومدیم و طعمش مثل قرمه سبزی که من میپزم، نبود. چکار کنیم؟”
زن: “هیچی! توی یخچال تخم مرغ هست، نیمرو درست کن بخور.”
مرد دلخور می شود:
“این که نشد حرف! خسته و مونده اومدم خونه، اونوقت بشینم تخم مرغ بخورم؟”
زن: “پس دو دقیقه زبون به دهن بگیر تا من غذا رو بکشم.
اگه خوشمزه نشده بود اون وقت یه کاری می کنیم.”
مرد: “ببینیم و تعریف کنیم.”
مرد به پارچه تا شده ای که روی میز است اشاره می کند “این چیه؟”
زن: “همون پارچه ای هست که گفتم می خوام بدوزم.”
مرد پوزخند می زند.
زن: “چشه مگه؟”
مرد: “چرا رنگش اینجوریه؟ بذار ببینم چه جنسی داره.”
پارچه را باز و لمس می کند: “جنسم که نداره. یه حالیه!”
زن: “پارچه به این قشنگی کجاش یه حالیه؟”
مرد: “حالا گفته باشم که بعداً نگی نگفتی.”
زن با بی اعتنایی می گوید: “این حرفها رو قبلا هم شنیدم.”
مرد می پرسد:
“اگه بازم شنیدی پس چرا تنهایی رفتی خرید؟
چرا به من نگفتی با هم بریم؟”
زن: “این طور که تو میگی، من سیم ظرفشویی هم بخوام بخرم باید یه کارشناس همراه خودم ببرم.
یه کارشناس مثل خودت که از هر انگشتش هنر می ریزه.
هم آشپزی بلده، هم خیاطی، هم رانندگی، هم … .”
مرد حرف زن را قطع می کند:
“حالا هرچی پختی بیار بخوریم که هزار تا کار داریم.”
زن شانه هایش را بالا می اندازد: “من که جایی کاری ندارم.”
تحلیل داستان بیست و یکم
در داستانی که خواندید شخصیت بهانه جویی را می بینیم که به حریم شخصی و خصوصی همسر وارد شده است.
او به طرق مختلف همه چیز را زیر سوال میبرد.
شاید از نگاه بعضی این رفتار نشانه اهمیت دادن به موضوع می باشد.
به هر حال این شیوه برخورد صحیح نیست.
با این شیوه، طرف مقابل که در این جا زن است، حالت دفاعی می گیرد.
فاصله آنها بیشتر و بیشتر می شود تا جایی که در آخر، عدم همدلی به اوج می رسد.
در سیستم خانواده، هر شخص وظیفه و مسئولیت خاص خود را دارد.
اگر هر کدام بخواهند مسئولیت های دیگران را به دوش بکشند بعد از مدتی فرسوده و ناتوان می شوند.
از طرف دیگر احساس رهایی و آزادی شخصی خود را هم، از دست می دهند.
بگذاریم هر عضو خانواده وظایف خود را انجام دهد.
مثلا آشپزی کردن و پارچه خریدن برای لباس، مربوط به خانم است.
همان طور که حل مشکلات فنی خانه و تأمین معیشت به عهده مرد است.
اما گفتگوی سازنده کدام است؟
در یک گفتگوی سازنده، تفکر برنده-برنده حاکم است؛ نه تفکر برنده-بازنده.
گاهی در یک گفتگوی ساده هر کدام در پی ثابت کردن صحبت و نظر خود هستند.
هر کدام از طرفین، می خواهند برنده باشند و طرف مقابل بازنده.
این گفتگو پیامد خوبی نخواهد داشت.
با الگوی تفکر برنده-برنده، صحبت بیهوده ادامه نمی یابد و طرفین می فهمند که فقط تفاوت نظر وجود دارد.
هر دو می توانند نظر بدهند و درست باشد.
در این قصه با وجود شخصیت بهانه جوی مرد، زن می توانست با کمی تایید طرف مقابل، یعنی با استفاده از شیوه خلع سلاح، حالت دفاعی مرد را خنثی کند.
مثلا در پاسخ جمله:
“بوش به همه چیز شبیه به جز قرمه سبزی؛ انگار آش پختی.”
به جای اینکه بگوید: “عطر و بو که دلیل نمی شه، طعمش مهمه.”
بگوید: “درسته این دفعه خیلی عطر و بو نداره، ولی تلاشمو کردم.
امیدوارم طعمش خوب باشه و تو دوست داشته باشی.”
چنین گفتگوهایی می تواند از تنش جلوگیری کند و فضا را به آرامش برساند.
ازدواج ادغام دو فردیت است و مثل واکنش شیمیایی یک وضعیت جدید درست می کند.
بعد از ازدواج آن پسر دیگر پسر سابق نیست و آن دختر هم همینطور.
ولی این به آن معنی نیست که در وضعیت ازدواج کلاً هویت اولیه آدم از بین برود.
به نظر می رسد باید به این قاعده تن بدهیم که این رابطه، دارای سه فضاست.
یعنی بعد از ازدواج ها حریم خصوصی و خلوت با خود باید حفظ شود.
تکنیک های زیادی برای برقراری رابطه وجود دارند که در اینجا چند تکنیک گفته می شود:
1-تکنیک خلع سلاح:
دشوارترین و در عین حال مؤثرترین روش، مهارت در گوش فرا دادن است.
در این روش شما واقعیت هایی هر چند اندک را در آن چه شخص مقابل تان می گوید یافته و با آن موافقت می کنید.
2-تکنیک هم سوی و همدردی:
شما خود را به جای طرف مقابل قرار می دهید و با او همدلی می کنید.
به وی انعکاس احساس می دهید. مثلاً “تو الآن خیلی ناراحتی.”
3-تکنیک پرس و جو:
در این شیوه از طرف مقابل خواهش کنید در مورد احساس های منفی خود بیشتر سخن بگوید.
او را تشویق کنید در مورد آنچه شما انجام داده اید و موجب آشفتگی و آزردگی وی شده بیشتر صحبت کند.
4-تکنیک عقب نشینی:
در مواردی نیاز به پاسخ دادن و توضیح نیست.
زمانی که حس می کنید طرف مقابل دچار خشم زیادی است و نمی تواند آن را مهار کند باید به بهانه ای موقعیت را ترک کنید.
سپس به کاری پرداخته؛ در موقعیت بعدی و در فضایی که در آن آرامش حاکم است، به گفتگو و حل مسأله بپردارید.
گردآورنده: مهناز مرادیان نژاد
کارشناس ارشد مشاور خانواده
منبع: کتاب کل کل های زن و شوهری از خانم سیما طاهر کرد و خانم زهرا فخار
مطالب پیشنهادی برای مطالعه بیشتر:
با ازدواج چه بر سر عشف می آید؟
با ما در ارتباط باشید:
آدرس کانال تلگرام دکتر الهام مبلیان
آدرس اینستاگرام دکتر الهام مبلیان
340
نظرات